No cure no pay:
No cure no pay is in feite bij erkenning van de aansprakelijkheid door de wederpartij niet nodig. De rechtsbijstandverlener kan namelijk in beginsel zijn kosten claimen bij de verzekering van de schadeveroorzaker als de aansprakelijkheid erkent is. Die betaalt de kosten in dat geval naast de uitkering die u krijgt.
In het geval van no cure no pay wordt het, meestal aanzienlijke, percentage/bedrag van uw schadeuitkering afgehaald. Dit is feitelijk een bedrag dat u niet kunt missen aangezien het gewoonweg uw schade is. Vervolgens is het ook nog maar eens zo dat de behandelaar de buitengerechtelijke kosten (al dan niet grotendeels) op andere wijze van de aansprakelijke partij had kunnen krijgen. Bij no cure no pay is het ook maar de vraag of een behandelaar substantieel meer tijd in uw zaak wil stoppen als de extra uitkering voor u beperkt is en hij daar dus weinig van terug ziet.
No cure no pay is dus in beginsel geen goed systeem als de aansprakelijkheid erkend wordt.
Het kan echter wel afgesproken worden, indien de behandelaar daaraan wenst mee te werken. Advocaten mogen echter slechts zeer beperkt op basis van No cure no Pay werken. Maar zoals gezegd het systeem hoeft zeker niet in uw voordeel te zijn. De partners waarmee wij samenwerken, werken ook niet op basis van No cure no Pay.